Για χρόνια είχα ως προσωπικό στόχο την εσωτερική ηρεμία. Ένιωθα ένα συνεχή πόλεμο ανάμεσα στα όσα θέλω- όσα πρέπει - όσα έχω ζήσει και όσα κουβαλάω (που δεν είναι δικά μου) να με κρατούν στο έδαφος.
Για χρόνια ξυπνούσα με αυτό το βάρος στο στήθος, σίγουρα το έχεις βιώσει και εσύ.
Μία μέρα , που δεν ήταν Πρωτοχρονιά , Δευτέρα ή τα γενέθλια μου, αποφάσισα πως δεν μπορώ να βάζω μπροστά δικαιολογίες ούτε να συνεχίζω καταστάσεις που όπως ήταν φυσικό κάποια στιγμή θα με αρρώσταιναν τόσο σωματικά όσο και ψυχικά. Σήμερα θα μοιραστώ μαζί σου έξι «συνήθειες», έξι αλλαγές που έβαλα στη ζωή μου και με έχουν φέρει στο σήμερα.
Είναι το σήμερα ιδανικό; Δεν ξέρω αν είναι ιδανικό, ξέρω όμως πως δεν ξυπνάω πια με βάρος στο στήθος, πως αναζητώ λύσεις σε ό,τι παρουσιάζεται και προσπαθώ να καταλάβω τι μου θύμισε κάθε νέα κατάσταση.
Από ό,τι διαβάσεις κράτησε αυτό που σε αγγίζει και.. «σου κάνει» !
Ένα από τα πρώτα πράγματα που έφερα στη ζωή μου ήταν η συνειδητή αναπνοή(1), να παίρνω βαθιές εισπνοές κάθε φορά που έχανα τον έλεγχο , που αγχωνόμουν, που φοβόμουν, που ανέλυα ξανά και ξανά τις καταστάσεις. Αυτές τις συνειδητές εισπνοές τις έβαλα μέσα στην ημέρα μου ακόμα και όταν υπήρχε ηρεμία, ξεκινούσα να αναπνέω απαλά, άλλοτε μετρώντας μέχρι το 90 και άλλοτε για όσο χρόνο ένιωθα πως το χρειάζομαι. Έφερνα τη σκέψη μου και τις αισθήσεις μου ξανά στην παρούσα στιγμή και στο παρόν περιβάλλον, η αναπνοή έγινε η άγκυρα μου με την κατάσταση ως έχει, χωρίς δεύτερες σκέψεις - χωρίς αυτοκριτική.
Το δεύτερο που έκανα ήταν να θέσω όρια ή ακόμα καλύτερα να τραβήξω εντονότερα σύνορα στις σχέσεις μου με τους άλλους(2). Για πολλά χρόνια ακολουθούσα ανθρώπους και ιδέες όχι για να ικανοποιήσω την ανάγκη του ανήκειν μα για να ικανοποιήσω μία άλλη ισχυρότερη μου ανάγκη, να δώσω την υποστήριξη που ποτέ δεν έλαβα. Μόνο που.. αντί να δώσω την υποστήριξη αυτή προς τα μέσα την διέθετα απλόχερα προς τα έξω.. στερεύοντας όμως την πηγή. Τι χρειαζόταν να κάνω; Να θυμηθώ τις αξίες μου(3), τα ιδανικά μου , τους λόγους που κάνω ό,τι κάνω. Μόνο με το να θυμηθώ, να ξεχωρίσω, να εντοπίσω τις αξίες μου κατάφερα και έθεσα τα σύνορα μου με τους άλλους και τον κόσμο.
Μία από τις βασικές μου αξίες είναι ο σεβασμός, κινούμαι με σεβασμό μέσα στο χώρο, στις σχέσεις μου με τους άλλους και σε ό,τι κάνω. Όταν ένιωσα πως υπάρχουν γύρω μου περιβάλλοντα τα οποία κατακρίνουν , δεν αποδέχονται τις επιλογές των άλλων ή ακόμα (χειρότερα) είναι χειριστικά και παρεμβατικά ύψωσα (μετά από αρκετή δουλειά με τον εαυτό μου) σύνορα. Αυτό μου έδωσε μία μεγάλη ανάσα, ανέπνεα πλέον σε ένα πιο υγιές περιβάλλον!
Έχοντας δημιουργήσει μία άγκυρα (και ταυτόχρονα φάρο μέσω των συνειδητών αναπνοών) , έχοντας ορίσει τις αξίες μου και τα σύνορα μου με τους άλλους και τον κόσμο προχώρησα στην πιο.. «επίπονη» αλλαγή. Άφησα κάτω όποιο βάρος δεν ήταν δικό μου (4) μιας και συνειδητοποίησα πως για χρόνια «κουβαλούσα» βαλίτσες που το εσωτερικό τους δεν είχε τίποτα που να μου άρεσε ή να μου «χωρούσε». Όταν σαν παιδί έχεις μία μεγαλύτερη ευαισθησία γιατί έχεις βιώσει καταστάσεις που σε τραυμάτισαν ή το περιβάλλον σου ήταν τέτοιο που να έθρεψε την ευαισθησία σου με κάποιον άλλον τρόπο (ή πιθανότατα να είναι μέρος της ιδιοσυγκρασίας σου) αρχίζεις και κάνεις από πολύ νωρίς χώρο για τους άλλους, για τα συναισθήματα τους, τα προβλήματα τους, τα τραύματα τους, τις επιλογές και τις συμπεριφορές τους.. με αποτέλεσμα εσύ να συρρικνώνεσαι από το βάρος. Και ξυπνάς ένα πρωί και αναρωτιέσαι προς τι το βάρος στο στήθος; Η διαδικασία φυσικά δεν γίνεται από τη μία μέρα στην άλλη, κάνεις διαλογή, βάζεις προτεραιότητες, κοιτάς τι πραγματικά σου ανήκει και τι πήρες από μία «κληρονομιά» που επιτέλους θες να αποποιηθείς!
Τώρα σαν «γυμνός βασιλιάς» ήρθε η ώρα να δεις τις δικές σου πληγές, τα δικά σου όνειρα, τις δικές σου αναζητήσεις και να μπεις σε ένα ταξίδι με μοναδικό συνοδοιπόρο εσένα. Είναι η στιγμή που έχοντας αφήσει κάτω ό,τι δεν είναι δικό σου συστήνεσαι ξανά με τον εαυτό σου και μαθαίνεις μέρα με τη μέρα να τον αγαπάς, να τον εκτιμάς και να τον φροντίζεις (5). Μαθαίνεις να δίνεις και πάλι αγάπη , κατανόηση και σεβασμό σε εσένα, στην πηγή των όσων είσαι!
Νιώθεις πως εσύ σπας τον κύκλο που δεν βγάζει πουθενα (6) γιατί όπως έχει πει ο Ευγένιος Ιονέσκο «Χαϊδέψτε έναν κύκλο και θα γίνει φαύλος». Και έτσι κάνεις, κάθε μέρα τηρείς την υπόσχεση που έδωσες στον εαυτό σου και σπας τον κύκλο. Κάθε μέρα και από λίγο!
Σαν το ένα να έφερε το άλλο, σαν να ακολούθησα μία φυσική ροή πραγμάτων και να έφτασα στα όσα έψαχνα, χωρίς φυσικά το ταξίδι αυτό να έχει τελειώσει. Κάθε μέρα είναι και ένα νέο δώρο, όσο και αν το ξεχνάω (ξεχνάμε) λίγο-πολύ.
Αν κάτι με κρατάει κοντά σε αυτό το «μονοπάτι» είναι η υπενθύμιση πως ,
«Η αγάπη , ο σεβασμός και η κατανόηση αναβλύζουν από μέσα προς τα έξω. Αγαπώντας το Εγώ μπορώ να αγαπήσω και το Εμείς. Κατανοώντας τους λόγους της εσωτερικής μου τρικυμίας μπορώ να αλλάξω την κατεύθυνση των ανέμων και να φέρω εσωτερική νηνεμία.»
Να έχεις έναν φωτεινό χρόνο!
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου