Όταν μιλάμε για το Εγώ, αναφερόμαστε σε μία μεγάλη γκάμα χαρακτηριστικών, συμπεριφορών, αξιών, εμπειριών, ταλέντων, τραυμάτων και τόσα ακόμα που συνθέτουν τον άνθρωπο που είμαστε. Τι γίνεται όταν αυτό το ''Εγώ'' παίρνει τα ηνία της ζωής μας και δεν δίνει σημασία σε τίποτα άλλο παρά μόνο στην ικανοποίηση του; Από την άλλη πλευρά , τι γίνεται όταν το ''Εγώ'' συρρικνώνεται και λειτουργεί σαν έρμαιο ικανοποιήσεων που δεν είναι δικές του; Μήπως κάπου εκεί ανάμεσα στις δύο αυτές αντιφάσεις βρίσκεται ένα ''Εγώ'' που θέλει να βγει στο προσκήνιο και κάτι δεν το αφήνει;
Πάμε να δούμε μαζί, αρχικά, τον εγωισμό. Ένας άνθρωπος με εγωισμό (θα μάθουμε σιγά σιγά πως να απομονώνουμε τις συμπεριφορές από τον άνθρωπο) θεωρεί κέντρο ολόκληρου του κόσμου τον εαυτό του, πιθανότατα εξαιτίας μίας φοβίας ή ενός τραύματος επέλεξε να τοποθετήσει τον εαυτό του στο βάθρο της τελειότητας και πολλές φορές της μεγαλομανίας. Με το να ''ταΐζεις'' τον εγωισμό σου πολλές φορές ενδυναμώνεις εθισμούς και συμπεριφορές που προκαλούν κακό τόσο σε εσένα όσο και στο περιβάλλον σου. Γίνεσαι το κέντρο του κόσμου σου, μα με αρνητική χροιά και διάθεση.
Από την άλλη συναντούμε συχνά ανθρώπους ''σκιά'' του εαυτού τους. Με ένα ''Εγώ'' κρυμμένο , με κατεβασμένους ώμους, χωρίς φωνή. Είναι οι άνθρωποι που έκαναν τρόπο ζωής τους την παρεξηγημένη έννοια της ''ταπείνωσης''. Άνθρωποι με φοβίες και τραύματα. Αυτοί οι άνθρωποι αποζητούν την αποδοχή, μόνο που θέτουν προτεραιότητα τους άλλους.. τις ανάγκες των άλλων.
Βλέπεις κάτι κοινό ανάμεσα στους δύο, σωστά; Κοινό χαρακτηριστικό και των δύο συμπεριφορών είναι η ανάγκη για αποδοχή, μόνο που ο καθένας την αντιλαμβάνεται από διαφορετικό σημείο. Πιθανότατα να αναγνωρίζεις τον εαυτό σου σε κάποια από τις δύο πλευρές, είναι εντάξει αν βλέπεις κοινά σημεία με τον τρόπο συμπεριφοράς σου. Αν πραγματικά νιώθεις την ανάγκη να αλλάξεις κάτι γιατί πλέον δεν σου κάνει , το γεγονός πως διαβάζεις αυτό το άρθρο είναι κιόλας η αρχή!
Στο κέντρο αυτών των δύο πόλων, βρίσκεται ένα ''Εγώ'' που κρατάει τις ισορροπίες και στο ταξίδι της προσωπικής ανάπτυξης και υπενθύμισης , αυτό το ''εγώ'' ενδυναμώνουμε και φέρνουμε στην επιφάνεια. Πάμε να δούμε μαζί κάποια χαρακτηριστικά του και πως καταφέρνει να συνδυάσει και να ενσωματώσει συμπεριφορές τόσο του ''εγωισμού'' όσο και της ''ταπείνωσης''.
Κρατάμε την δυναμική του ''εγωισμού'' όταν θέτουμε προτεραιότητες, μένουμε σταθεροί στις αξίες μας χωρίς όμως να παραγκωνίζουμε τους άλλους σκεπτόμενοι το περιβάλλον μέσα στο οποίο ζούμε και δρούμε. Επίσης κρατάμε την κατανόηση της ''ταπείνωσης'' , ανοιγόμαστε στον κόσμο και γινόμαστε πιο δεκτικοί. Με αυτό τον τρόπο δημιουργούμε χώρο τόσο για τις δικές μας ανάγκες όσο και τις ανάγκες των άλλων. Μπορεί να το έχεις ακούσει, το χρησιμοποιούμε και εδώ συχνά, σε περίπτωση βλάβης στο αεροπλάνο πρώτα τοποθετείς τη δική σου μάσκα οξυγόνου και μετά δίνεις τη βοήθεια σου και σε όλους όσους είναι δίπλα σου. Υγιείς προτεραιότητες και κατανόηση αναγκών!
Αφού έχουμε θέσει λοιπόν προτεραιότητες , τοποθετούμε σαφή και υγιή όρια. Αυτά που οι μεν ξεπερνούν και οι δε , τα βλέπουν μόνο με κιάλια! Τοποθετώντας τον εαυτό μας και πάλι στο κέντρο κατανοούμε τις ανάγκες μας, τις πραγματικές μας ανάγκες, εντοπίζουμε το τραύμα εκείνο που μας τοποθέτησε σε μία από αυτές τις δύο πλευρές, το κατανοούμε και στη συνέχεια στο χρόνο που εμείς είμαστε έτοιμοι το αποδεχόμαστε. Αυτό είναι το ''Εγώ'' της αυταγάπης.
Ένα ''εγώ'' που φροντίζει και αγαπάει τον εαυτό του. Μέχρι εδώ καταλάβαμε τις διαφορές και τι μπορούμε να επιλέξουμε για να φέρουμε τη ζωή μας στο σημείο που θέλουμε.. Μα τι κάνουμε στην πράξη; Αυτό θα το απαντήσεις εσύ σε εσένα.
Ακολούθησε με και κάνε αυτές τις βοηθητικές ερωτήσεις στον εαυτό σου,
- Πόσο συχνά βάζεις προτεραιότητες και ακολουθείς το δικό σου πρόγραμμα;
- Πόσο συχνά τοποθετείς τον εαυτό σου ψηλά στις προτεραιότητες σου;
- Πόσο συχνά κάνεις πράγματα που σε κάνουν χαρούμενο-η;
- Πόσο συχνά αποφεύγεις πράγματα που σε πληγώνουν;
- Αν σου ζητούσα να μου περιγράψεις τρεις λόγους για τους οποίους είσαι ευγνώμων , θα σκεφτόσουν τον εαυτό σου ανάμεσα σε αυτούς;
- Πόσο συχνά λες όχι ή ναι στους άλλους; Ποιοι είναι οι λόγοι για κάθε μία από τις απαντήσεις;
- Πόσο συχνά εντοπίζεις τα αρνητικά χαρακτηριστικά στους άλλους και πόσο στον εαυτό σου;
- Πόσο εύκολα συγχωρείς τον εαυτό σου; Πόσο εύκολα συγχωρείς τους άλλους;
- Που τοποθετείς το ''εγώ'' σου, στο σημείο του ''εγωισμού'' , της ''ταπείνωσης'' ή της ''αυταγάπης'';
Ξέρεις στο σημείο αυτό μπορεί να πέσεις στην παγίδα να δώσεις τις ιδανικές σου απαντήσεις.. Δεν υπάρχουν σωστές ή λάθος απαντήσεις, στο εγγυώμαι! Πάρε μία βαθιά εισπνοή έπειτα προχώρησε σε μία βαθιά εκπνοή και μείνε για λίγο στο σημείο αυτό. Είναι εντάξει να είσαι εσύ!
Το ταξίδι σου ξεκινά με όλες τις αποσκευές στα χέρια σου, τι σημαίνει αυτό; Όπως όταν ετοιμαζόμαστε για ένα ταξίδι φτιάχνουμε βαλίτσες έτσι και εδώ. ''Κατεβάζουμε'' ότι έχουμε αποθηκευμένο στα ράφια μας, κάνουμε διαλογή και κρατάμε ό,τι μας αρέσει και ό,τι μας κάνει! Παίρνουμε μαζί μας ό,τι θα μας βολέψει και θα μας κάνει να αισθανθούμε ελεύθεροι για να απολαύσουμε το ταξίδι.
Εν κατακλείδι.. Τόσο το ''μεγάλο εγώ'' όσο και το ''σχεδόν άφαντο'' έχουν να μας δώσουν μαθήματα, όπως και κάθε τι στη ζωή μας. Κρατάμε από αυτά μόνο ό,τι μας βοηθά στην προσωπική μας εξέλιξη και στην καθημερινή μας ''συνδιαλλαγή'' με τους άλλους μα και με τον εαυτό μας. Η ''αυταγάπη'' είναι μία συνθήκη την οποία γνωρίζουμε καλά, μα ξεχάσαμε στο πέρασμα των χρόνων πόσο μάλλον όσο ζούσαμε την ζωή μας στον αυτόματο πιλότο. Αναγνωρίζουμε αυτά που είναι σημαντικά για εμάς, αποδεχόμαστε πως είμαστε άνθρωποι με ανασφάλειες, φοβίες και τραύματα και πως μπορούμε να δουλέψουμε πάνω σε αυτά χαμηλώνοντας την ένταση τους και προσφέροντας στον εαυτό μας μία ποιοτική ζωή. Τοποθετούμε όρια, συγχωρούμε τον εαυτό μας και τον προστατεύουμε!
Σου στέλνω αγάπη και φως για το ταξίδι σου, σίγουρα χωράνε στις αποσκευές σου!
© Γεωργία Σώρου
© Παρα..Φιλοσοφίες
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου