Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Πιο πρόσφατο άρθρο

H Φιλοσοφία ως Αντίδοτο - Παγκόσμια Ημέρα Φιλοσοφίας

  «Η σκέψη μας είναι αυτή που πάσχει και όχι εμείς οι ίδιοι» Άραγε , πως μοιάζει ένας νους που «πάσχει» ;  Και τελικά τι σημαίνει «πάσχει» ;  Το πάσχω χρησιμοποιείται για να περιγράψει την κατάσταση κατά την οποία υποφέρουμε ή νοσούμε και για να περιγράψουμε μονολεκτικά τέτοιες καταστάσεις συνήθως χρησιμοποιούμε το ουσιαστικό αρρώστια . Η αρρώστια λοιπόν, με τη σειρά της, σχηματίζεται από το στερητικό α- και τον «ρώστο», δηλαδή την δύναμη. Επομένως αρρώστια θα πει , έλλειψη δύναμης η οποία μπορεί να εντοπιστεί είτε σωματικά είτε νοητικά (πνευματικά) .  Όταν πάσχει η σκέψη μας λοιπόν, πάσχει η ικανότητα μας να διατηρήσουμε την δύναμη και την δυνατότητα μας για κριτική σκέψη, την επίλυση προβλημάτων, την επίγνωση της κατάστασης και των επιλογών μας , την συναισθηματική μας ανθεκτικότητα ακόμα και για την κατανόηση και συμπόνια για τους ανθρώπους ή τον κόσμο έξω από εμάς.  Σήμερα θα το λέγαμε νοητικό μπλοκάρισμα , ένα θολό πέπλο που περικυκλώνει την ικανότητα μας ...

Μην Αγγίζετε - Do not touch

  
 Είμαι σίγουρη όλο και κάπου θα έχετε πετύχει την παρότρυνση να μείνετε μακρυά από ένα αντικείμενο, είτε σε κάποιο μουσείο, σε κάποιο μαγαζί με υαλικά είδη, σε πτέρυγες νοσοκομείου.. 

 Συνήθως δεν επιτρέπεται να αγγίζουμε είτε 
1) εύθραυστα αντικείμενα ή
2) μολυσμένα αντικείμενα 

Τι γίνεται όμως με τους ανθρώπους που είναι και ''εύθραυστοι'' και ''μολυσμένοι'' ; 
Φανταστείτε σε κάθε άνθρωπο που γνωρίζατε να υπήρχε η προειδοποίηση ''μην αγγίζετε''. 
Σκεφτείτε έναν κόσμο αποστειρωμένο όπου το άγγιγμα και η κοντινή επαφή θα μπορούσε να έχει μοιραία αποτελέσματα.. Μα μισό λεπτό! Κάτι παρόμοιο δεν ζούμε αυτήν την στιγμή; 

Μόνο που τώρα προστατευόμαστε από μία πραγματική απειλή και φυσικά η προειδοποίηση δεν είναι τόσο δραματική, περισσότερο προστατευτική! 

Θυμάστε το άγγιγμα του Μήδα; Κάθε τι που έπιανε γινόταν χρυσό.. Και όμως ακόμη και τότε το άγγιγμα του προκαλούσε κακό. 

Έχετε σκεφτεί τι προκαλεί το άγγιγμα σας; Παλαιότερα είχα γράψει για την υπεροχή της αφής. Πως αυτή η αίσθηση μπορεί να είτε να δημιουργήσει ένα θαύμα ή να κάνει πραγματικότητα έναν εφιάλτη! 

Όταν λοιπόν ακουμπάω εσένα, την ψυχή σου, το μυαλό σου.. Τι σου προκαλώ; Τι συναισθήματα σου δημιουργεί το άγγιγμα μου; Τι αποτυπώματα σου αφήνει; 
Κοιτάζοντας τα χαμογελάς και νιώθεις ευλογημένος που βρέθηκα στην ζωή σου ή εύχεσαι να γύρναγες τον χρόνο πίσω; 

Το αποτύπωμα μας έχει μετάφραση, μεταφράζεται σε αναμνήσεις και οι αναμνήσεις σε συναισθήματα. Δεν χρειάζονται ταμπέλες να μας προειδοποιούν για την κατάσταση ενός ''αντικειμένου'' . Αν λειτουργήσουμε με σεβασμό δεν θα χρειαστεί να μας προειδοποιήσει κανείς ότι κάτι είναι εύθραυστο γιατί δεν θέλουμε να το σπάσουμε , ούτε να μας προειδοποιήσουν ότι είναι μολυσμένο δεν θέλουμε να το μεταφέρουμε. Καμιά φορά ο εγωισμός μας και η ανάγκη μας να ικανοποιήσουμε κάθε μας επιθυμία είναι ικανά να αφήσουν ένα αποτύπωμα σε έναν άνθρωπο, ακόμα και σε ολόκληρο το κόσμο, με εφιαλτικές διαστάσεις. 

Τι θα γινόταν όμως αν μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε το άγγιγμα για να επουλώσουμε πληγές, να θεραπεύσουμε, να αγκαλιάσουμε, να αγαπήσουμε; 
Το ίδιο χέρι που φέρνει στον κόσμο μία ζωή, μπορεί και να την αφαιρέσει..! 
Τι θα γινόταν εάν εστιάζαμε στην χαρισματικότητα της αφής και όχι στις βλάβες που μπορεί να προκαλέσει; 

Λοιπόν.. τι προκαλεί το δικό σου άγγιγμα; 



Δημιουργός: Scott Mitchell Leen
Πνευματικά δικαιώματα: All Rights Reserved Dale Chihuly/Chihuly Studio 2016


Κείμενο 
© Γεωργία Σώρου
© Παρα..Φιλοσοφίες 

Σχόλια

Αγαπημένα σας άρθρα