Ετεροχρονισμένες συζητήσεις, λόγια που δεν ειπώθηκαν την σωστή στιγμή, παλιά απωθημένα που με κάθε κάθε ένταση έρχονται ξανά στην επιφάνεια. Και όλα αυτά εξαιτίας μίας κουβέντας σε δεύτερο χρόνο.
Ο Αριστοτέλης στα Ηθικά Νικομάχεια παραθέτει πως <<Το να είσαι οργισμένος είναι εύκολο.Το να εξοργιστείς όμως με το σωστό άτομο, για το σωστό λόγο, στο σωστό βαθμό, τη σωστή στιγμή, για το σωστό σκοπό και με το σωστό τρόπο, αυτό είναι δύσκολο>> και όντως αυτό είναι το δυσκολότερο.
Όλο και περισσότεροι άνθρωποι με κεκαλυμμένα απωθημένα ξεπροβάλλουν σε διαδικτυακά ημερολόγια κάθε φορά που συνδέεσαι σε έναν από τους λογαριασμούς σου ή ανοίγοντας μία συζήτηση. Άνθρωποι απογοητευμένοι, νευριασμένοι, που νιώθουν ότι κάποιος τους αδίκησε, σκέψεις και λόγια που στριφογυρίζουν στο μυαλό τους γιατί δεν ειπώθηκαν την σωστή στιγμή, στον σωστό άνθρωπο. Αντί αυτού επιλέγουν πάλι κλεισμένοι πίσω από μία οθόνη ή ένα προσωπείο να εξοβελίζουν παράπονα, ερωτικές εξομολογήσεις, διαλόγους που έχουν φτιάξει πολύ καλά στον προσωπικό τους εσωτερικό διάλογο.
Απωθημένα λοιπόν, πνιγμένα συναισθήματα, λόγια, ματιές, κινήσεις που ξεχάστηκαν στο πέρασμα του χρόνου αλλά άφησαν ανοιχτά παράθυρα και με την πρώτη αφορμή νιώθουμε και πάλι να μας κυριεύουν, γιγαντωμένα αυτή την φορά, αφού δεν έγιναν γνωστά όταν έπρεπε.
Ο Αριστοτέλης βέβαια στο παραπάνω χωρίο αναφέρεται στην οργή που μοιάζει με ηφαίστειο έτοιμο να εκραγεί και στην έκρηξη του η λάβα δεν καίει μόνο τα ξερά αλλά και ό,τι υπάρχει στο πέρασμα της. Κάθε φορά που η λέξη φτάνει στη γλώσσα αλλά δεν γίνεται φωνή το ηφαίστειο τροφοδοτείται και όταν εκραγεί τα αποτελέσματα θα είναι τρομακτικά.
Πόσο εύκολο είναι όμως το να μιλάς τη στιγμή που πρέπει, με τον άνθρωπο που πρέπει, για τον λόγο που πρέπει και με τον τρόπο που πρέπει; Μπορούμε να βρούμε χιλιάδες δικαιολογίες για να αποδείξουμε πως κάτι τέτοιο είναι δύσκολο. Έπειτα θα έρθουν οι αναλύσεις επί των αναλύσεων ενώ παράλληλα ακούς και τις απόψεις άλλων ανθρώπων γύρω σου που δίνουν συμβουλές από τη δική τους οπτική και εκκινώντας από τα δικά τους βιώματα .
Μεγαλώσαμε όμως πια, δεν υπάρχει χρόνος για παιδιαρίσματα, ούτε για υπονοούμενα πίσω από συζητήσεις. Θέλουμε ξεκάθαρες κουβέντες, να υψώνουμε φωνή στην αδικία, να μην κρύβουμε τα συναισθήματά μας και να τα φανερώνουμε με περηφάνια όποια και αν είναι αυτά.
Αν δεν εμφανιστούν λοιπόν, τώρα τα καταπιεσμένα συναισθήματα θα εμφανιστούν σίγουρα σε βάθος χρόνου και μπορεί σε μια στιγμή που ούτε είχες φανταστεί ακόμη και όταν όλα στην ζωή σου δείχνουν να είναι καλά. Η ζωή μας είναι πολύτιμη, δεν έχουμε καιρό για απωθημένα όνειρα, ανθρώπους, συζητήσεις. Από σήμερα θα ξεκινήσω λοιπόν να μιλάω <<με το σωστό άτομο, για το σωστό λόγο, στο σωστό βαθμό, τη σωστή στιγμή, για το σωστό σκοπό και με το σωστό τρόπο>>, έτσι σαν δώρο προς τον εαυτό μου πριν την λήξη και αυτού του χρόνου!
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου