"Αναλαμβάνεις την ευθύνη της ζωής σου. Και τι συμβαίνει; Κάτι τρομερό! Δεν υπάρχει κανείς για να κατηγορήσεις." Είναι η στιγμή εκείνη που αποφασίζεις να αλλάξεις τα πάντα. Εκείνη η στιγμή της ζωή σου που το μόνο που θες να κάνεις, είναι να γεμίσεις με συναισθήματα, αναμνήσεις, αρώματα και γεύσεις μια βαλίτσα και να ξεκινήσεις το ταξίδι που θα καθορίσει τη ζωή σου. Θα κοιτάξεις λίγο αμήχανα πίσω σου, θα πάρεις μια βαθιά ανάσα και θα κάνεις το πρώτο βήμα. Μόλις κάνεις εκείνο το πρώτο βήμα αντιλαμβάνεσαι ότι μπορείς να περπατήσεις... μόνος σου.
Κάθε αρχή είναι δύσκολη αλλά και πολύ ενδιαφέρουσα. Πόσο μάλλον η αρχή της δικής σου ζωής, η αρχή της αυτάρκειας σου και της ευθύνης που έχεις μόνο προς τον εαυτό σου. Είναι η στιγμή της ενηλικίωσης σου, όχι εκείνη της ηλικιακής αλλά της πνευματικής. Η στιγμή που συνειδητοποιείς πως με τα δικά σου πόδια θα σταθείς όρθιος και με τα δικά σου χέρια θα φέρεις κοντά όσα θες να αποκτήσεις. Μοιάζει δύσκολο, άλλοτε ακατόρθωτο, ίσως και ριψοκίνδυνο αλλά και τι από όσα θα προσπαθήσεις στην ζωή σου δεν είναι όλα αυτά;
Πλέον λογοδοτείς μόνο σε εσένα, στοιβάζεις από την μία τις σωστές και από την άλλη τις λάθος σου κινήσεις. Σχεδιάζεις πως θα προχωρήσεις, είσαι εσύ και ο κόσμος. Κανείς άλλος. Αν κάνεις λάθος θα ευθύνεσαι εσύ και μόνο εσύ θα μπορείς να το διορθώσεις. Γίνεσαι κηδεμόνας του εαυτού σου, της ψυχικής και σωματικής σου υγείας, της επιβίωσής σου. Κάποιοι δεν αντέχουν. Για κάποιους είναι ένα μεγάλο βήμα σε ένα κόσμο μικρό που οι ίδιοι έχουν περιορίσει.
Μεγαλώνουν, ψηφία προστίθενται, εποχές έρχονται και φεύγουν μα εκείνοι είναι ακόμα αιχμάλωτοι στην αδυναμία τους να αναλάβουν την ευθύνη. Πρώτα προσκολλημένοι στους γονείς άλλες φορές απογαλακτίζονται και άλλες όχι, έπειτα στους φίλους, στις παρέες της εφηβείας και αργότερα στους φίλους που θα σε ακολουθούν σε όλη σου τη ζωή. Τέλος στο πρόσωπο εκείνου που βρίσκεις τον έρωτα, αγκιστρώνεσαι πάνω του και στο κάθε του βήμα πατάς στα σημάδια που εκείνος αφήνει.
Πάντα είναι εκείνοι και κάποιος άλλος. Ποτέ δεν είναι μόνοι τους. Όταν η ευθύνη βαραίνει δύο είναι ευκολότερο γιατί υπάρχει και κάποιος να κατηγορήσεις. Ενώ όταν είσαι μόνος; Τότε κάνεις έναν απολογισμό συναισθηματικών εσόδων και εξόδων στην ζωή σου, υπολογίζεις τι έδωσες, τι έχασες, τι έκανες λάθος. Και προσπαθείς έτσι ώστε το πλεόνασμα της ζωή σου να μην προέρχεται από το έλλειμμα των άλλων!
Κείμενο
© Γεωργία Σώρου
© Παρα..Φιλοσοφίες
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου